Opkomst is hoog voor de tweede ronde van de Franse verkiezingen, wat kan leiden tot de eerste extreemrechtse regering van Frankrijk sinds de nazi-bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De stembureaus zullen binnenkort sluiten voor de tweede ronde van de Franse parlementsverkiezingen, waarbij wordt verwacht dat de extreemrechtse partij het goed zal doen. Tegen 17.00 uur lokale tijd had 60 procent van de geregistreerde kiezers deelgenomen aan de tweede ronde, iets hoger dan de eerste ronde op 30 juni en hoger dan elke vergelijkbare verkiezing sinds 1981, volgens het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
De laatste peilingen voor de tweede ronde toonden aan dat Marine Le Pen's Rassemblement National (RN) op koers ligt om de meeste zetels in het parlement te winnen, maar niet genoeg om een absolute meerderheid van 289 zetels te behalen die het in staat zou stellen om het premierschap op zich te nemen en de regering te leiden.
De uitkomst van de verkiezing van vandaag zou de Vijfde Republiek van Frankrijk in een ongekend hoofdstuk kunnen leiden: een potentieel moeizame samenwerking tussen de centristische president Emmanuel Macron en de extreemrechtse partij van Marine Le Pen, die nog nooit aan de macht is geweest; of een verdeeld parlement dat zo gefragmenteerd is dat geen enkel blok een regering kan vormen.
"Het feit is dat we ons in een periode van grote onzekerheid bevinden," zei Anne Levade, hoogleraar constitutioneel recht.
Hoewel de peilingen suggereren dat de Rassemblement National geen meerderheid van 289 zetels zal behalen, zal de extreemrechtse partij waarschijnlijk de grootste kracht worden in de Nationale Vergadering.
Als dit het geval is, kan Macron besluiten om RN-partijleider Jordan Bardella de functie van premier aan te bieden.
@VOTA1jr1Y
Hoe belangrijk vind je het dat een land een meerderheidsregering heeft in plaats van een verdeeld parlement dat moeite heeft met het nemen van beslissingen?
@VOTA1jr1Y
Kan het aanbieden van de positie van premier aan de leider van een sterk tegenovergestelde partij worden gezien als een strategische zet voor eenheid, of als een gevaarlijke compromis?
